NOS Sport RSS Feed

Voorlopig komt er geen tweede schaatsmarathon op natuurijs. Dat heeft de KNSB bekendgemaakt. De schaatsbond laat weten dat het deze korte vorstperiode blijft bij de marathon die op tweede kerstdag is verreden in Winterswijk. "De natuurijscoördinator heeft aangegeven dat er geen marathons bijkomen. IJsbanen zijn hier en daar nog wel open, maar dat is voor het publiek. Voor de wedstrijdschaatsers is het voorlopig klaar", aldus een woordvoerder van de bond. Bij de marathon op ijsbaan De Witte Poorte in Winterswijk gisteren won Sofia Schilder de wedstrijd bij de vrouwen, Crispijn Ariëns was de beste bij de mannen.

Als resultaten van de jeugd een garantie zijn voor de toekomst, dan komt het de komende jaren wel goed met het Nederlands elftal. Oranje onder-17 werd dit jaar Europees kampioen en haalde de WK-finale. Vorig jaar was er een EK-finale voor Oranje onder-19 en een vierde plek op het WK onder-20. Een kwestie van tijd dus voordat het grote Oranje ook weer wereldtop is, toch? Zo simpel is het misschien niet, maar talent is er genoeg. In overleg met trainers en kenners stelden we zoals elk jaar een lijst op van twintig jonge speelsters in het Nederlandse voetbal. Geboren op of na 1 januari 2006, in willekeurige volgorde. Rosalie Renfurm (FC Utrecht, 17 jaar) Vrijwel elke kenner die aan dit artikel meewerkt, noemt haar naam. Dat Rosalie Renfurm pas 17 jaar is, is op het veld niet te merken. Daar loopt ze voorop, als een geboren leider. Als ze haar team toespreekt, schijnt ze haar ploeggenoten recht in het hart te raken. Niet zo gek dus dat Renfurm dit jaar de aanvoerder was toen Oranje onder-17 Europees kampioen werd én de WK-finale haalde. Ook bij FC Utrecht doet ze het goed op het middenveld, met haar inzicht en de manier waarop ze het spel verdeelt. Een bijzondere speelster om in de gaten te houden. Veerle Buurman (Chelsea, 19 jaar) De enige speelster op deze lijst voor wie het inmiddels normaal is om te voetballen voor tienduizenden mensen en te trainen met supersterren als Sam Kerr en Lucy Bronze (bij de club) of Vivianne Miedema en Esmee Brugts (bij Oranje). Veerle Buurman is dan ook de grootste naam van de twintig talenten in deze lijst. Ze was deze zomer ook onderdeel van een nationale discussie over wie er in de achterhoede van het Nederlands elftal moesten staan. Bondscoach Arjan Veurink lijkt op basis van zijn eerste wedstrijden nog geen beslissing te hebben gemaakt. Buurman zal hopen dat de keuze op haar valt als er in maart om WK-kwalificatie wordt gevoetbald. Sophie Proost (FC Twente, 18 jaar) Wat was 'ie lekker, de pirouette waarmee Sophie Proost vorige maand in de Champions League langs een Benfica-verdediger danste met de bal aan haar voet. Het staat symbool voor het plezier dat je als kijker krijgt als ze op het veld staat. De verwachtingen waren hoog toen ze vorig jaar - tot grote ontevredenheid van Ajax - van Amsterdam naar Enschede vertrok. Eenmaal aangekomen moest Proost even haar draai vinden, maar dat is dit seizoen zeker gelukt. Letterlijk. Anissa Chibani (PSV, 19 jaar) Iets waar ze al jaren van droomde, lukte afgelopen zomer: het eerste profcontract van Anissa Chibani was een feit. Op het EK onder-19 speelde ze als centrale verdediger, maar ze ziet zichzelf toch vooral als een technische rechtsback die van aanvallen houdt. Steeds vaker krijgt ze de laatste weken een basisplaats bij PSV. Die vult ze in met lef. Probeer de bal maar eens af te pakken als Chibani die eenmaal heeft. Maud Koster (FC Twente, 17 jaar) Het leek een droomzomer te worden voor Maud Koster. In mei werd ze met Oranje onder-17 Europees kampioen. Een week later maakte ze haar officiële debuut voor FC Twente. En weer een week later tekende ze een contract voor de club. Die droomzomer stopte daarna alleen wel abrupt toen Koster in augustus haar kruisband scheurde. Tot slot nog een feitje dat wel wat zegt over het talent van deze veelzijdige verdediger: al op haar 14de (!) speelde ze een keer een oefenwedstrijd mee met het eerste van Twente. Ranneke Derks (Ajax, 17 jaar) Vorig jaar schreven we in deze lijst nog over de saillante overstap van Sophie Proost van Ajax naar FC Twente. In Amsterdam besloten ze nu zelf een talent weg te kapen bij de concurrentie: Ranneke Derks verliet PSV voor Ajax, vlak nadat ze tot speelster van het toernooi was uitgeroepen op het EK onder-17 dat Oranje won. Hoewel ze pas 17 is, is dit al haar derde jaar in deze lijst. Voor wie de vorige edities heeft gemist: Derks is een snelle buitenspeler met fluwelen techniek. Rose Ivens (FC Twente, 18 jaar) Veel mensen in de omgeving Enschede waren blij toen Jill Roord deze zomer terugkeerde naar FC Twente, maar misschien was Rose Ivens dat wel het meest van iedereen. Haar idool werd opeens haar teamgenoot. Ivens brak vorig seizoen door als snelle en technische linksbuiten, maar 2025 was niet alleen maar positief: ze moest het EK onder-19 verlaten met een blessure. Bo van Egmond (Ajax, 19 jaar) Bij het ouderlijk huis van Bo van Egmond vind je vooral veel paarden en varkens. Maar er was ook ruimte voor een voetbalveldje. Al dat trainen in de achtertuin betaalde zich uit, want sinds anderhalf jaar voetbalt Van Egmond voor haar droomclub: Ajax. Na een valse start door een blessure staat ze de laatste maanden elke week in de aanval in Amsterdam. Meestal als linksbuiten, want Lieke Martens is haar grote idool. Aline Weerelts (FC Utrecht, 17 jaar) FC Utrecht wist niet hoe snel het Aline Weerelts een contract moest geven. Nog zo jong, maar nu al elke week in de basis van de club waar ze vroeger fan van was. Ook in de Oranje-jeugdteams speelt ze bijna alles. De allergrootste centrale verdediger is ze niet, maar daar lijkt ze totaal geen last van te hebben. Weerelts leest het spel, kan goed verdedigen, heeft een mooie inspeelpass. Al met al is het een bijzondere combinatie aan talenten die ervoor zorgt dat kenners zeggen: hou haar in de gaten de komende jaren. Tess van der Vliet (PSV, 17 jaar) Als een roofdier gaat box-to-box middenvelder Tess van der Vliet op haar prooi af, waarbij de bal in dit geval de prooi is. Doelgericht, draaiend en schakelend tussen verschillende versnellingen. Die versnellingen maakt ze ook in haar carrière: vorig jaar speelde ze nog bij VV Dongen, inmiddels mag ze zichzelf PSV'er noemen én Europees kampioen onder-17. Ayah Eloualidi (AZ, 16 jaar) Niet alleen bij de Nederlandse top drie (FC Twente, Ajax, PSV) loopt talent rond. Kijk maar naar AZ-aanvaller Ayah Eloualidi. Dat Oranje onder-17 dit jaar Europees kampioen werd, was ook dankzij haar drie assists en een doelpunt. Razendsnel is ze, technisch, met een goede individuele actie. Eigenlijk alles wat een goede buitenspeler in de dop nodig heeft. Maren Groothoff (PEC Zwolle, 16 jaar) Een geheim wapen dat elk nationaal elftal graag in huis heeft: een penaltykiller. Dat is een mooi vooruitzicht als Maren Groothoff het grote Oranje ooit haalt, want zij is het zeker. Op het EK onder-17 won Nederland dit jaar een strafschoppenserie, op het WK onder-17 zelfs twee. Allemaal met Groothoff op doel. Ze werd op dat EK, dat Nederland won, ook nog uitgeroepen tot doelvrouw van het toernooi. Niet zo gek met maar drie tegendoelpunten in totaal. Renée van Asten (Ajax, 19 jaar) Haar debuut voor Ajax kwam iets later dan ze hoopte, door een zware blessure. Maar dat Renée van Asten sinds die dag afgelopen september het grootste deel van de wedstrijden in de basis staat, zegt genoeg: haar trainer ziet het in haar zitten. Sterker nog, Ajax-coach Anouk Bruil zei dat Van Asten "alle voorwaarden heeft om een grote speelster te worden". Daar zijn veel andere kenners het mee eens. Je kunt haar overal in de verdediging neerzetten, maar ze staat vooral centraal achterin. Anne Gelevert (FC Twente, 16 jaar) Dat er iets in het water van Oldenzaal zit, wisten we al: Jill en René Roord, Jan Vennegoor of Hesselink en oud-scheidsrechter Björn Kuipers komen er allemaal vandaan. Ook FC Twente-talent Anne Gelevert is er geboren (net als mede-talent Eva Oude Elberink). Gelevert is een creatieve middenvelder met veel loopvermogen. Een beetje een type Ella Peddemors. En we hebben de laatste maanden gezien: zo'n type past heel goed in het Nederlands elftal. Zo ver is het nog niet voor Gelevert, maar wat ze tot nu toe in de Onder 17 laat zien belooft veel. Elisa van Dijk (Ajax, 15 jaar) Een keer in de zoveel jaar noemen we ook een echt jonkie. Dit keer is dat Elisa van Dijk. De eerste keer dat iemand in de jaren '10 is geboren en in deze lijst belandt, is daarmee een feit. Van Dijk is een kleine, wendbare dribbelkoningin die ook graag doelpunten maakt. Hoe een voetbalcarrière verloopt, is van veel meer dingen dan alleen talent afhankelijk, dus voor voorspellingen is het nog veel te vroeg. Voor een plek in deze lijst, vonden wij, is het dat niet. Zoë Zuidberg (PEC Zwolle, 18 jaar) Soms voelt het alsof zo'n beetje elke voetbalster wel een keer met een zware knieblessure te maken krijgt. Ook Zoë Zuidberg weet sinds oktober dat ze voorlopig niet op het voetbalveld staat. En dat terwijl PEC Zwolle het dit seizoen zo lekker doet. Dat zal haar club de komende tijd zonder hun vaste snelle buitenspeler moeten proberen vol te houden. Liv Pennock (FC Twente, 17 jaar) Sommige mensen hebben weinig sporttalent, sommigen kunnen juist alles. De ambitieuze Liv Pennock is Nederlands jeugdkampioen atletiek (specialisatie: sprint en estafette), kan goed voetballen en zat ook nog op hockey. Haar keuze om zich volledig op het voetbal te richten lijkt een goede: ze haalde -met vier andere teamgenoten- het team van het jaar op het gewonnen EK onder-17. Misschien overbodig te zeggen, maar ook op het voetbalveld is ze razendsnel. Lina Touzani (Ajax, 17 jaar) Lina Touzani pakte een hoofdrol op het WK onder-17. Dankzij haar doelpunt haalde Oranje de finale in Marokko. Ze piekt dus op de juiste momenten. En ze maakt dit seizoen regelmatig al minuten in het eerste van Ajax, de club waar vader en oud-prof Karim in de jeugdopleiding speelde. Ze hoopt via deze weg te doen wat hem net niet lukte: het grote Oranje halen. Danae van der Vliet (Ajax, 18 jaar) Al een paar jaar is Ajax erg blij met hoe Danae van der Vliet het in de jeugdopleiding doet. En dus werd ze dit jaar beloond met haar eerste profcontract. Keepers moeten vaak wat langer wachten op een kans, dus van een debuut is het in Amsterdam nog niet gekomen. Wel is ze de vaste doelvrouw van Oranje onder-19, waar ze indruk maakt met haar (sprong)kracht, reflexen en reikwijdte. Van der Vliet speelde trouwens bij dezelfde amateurclub als Sophie Proost, die ook in deze lijst staat: BFC uit Bussum. Eva Oude Elberink (FC Twente, 19 jaar) Buitenspeler Eva Oude Elberink krijgt in Enschede onder de nieuwe trainer Corina Dekker een stuk meer speeltijd dan vorig seizoen en dat is te zien in haar ontwikkeling. Ze speelde bijna alle Champions League-wedstrijden van Twente en neemt die ervaring ook weer mee naar Jong Oranje. Een jarenlange traditie is het inmiddels, deze talentenlijst. Hoe verging het de 20 talenten van voorgaande jaren? Onderstaand een flashback naar de lijst van 2018: waar zijn de talenten van toen zeven jaar na dato?

De snelste opening in Thialf vond vrijdagmiddag niet plaats op het ijs, maar op het middenterrein. Suzanne Schulting rende op hoog tempo op en neer nadat ze haar ticket voor de Olympische Spelen zo goed als zeker binnen had gehaald op de 1.000 meter. De opluchting was hoorbaar door de oerkreet die ze uitsloeg. Ook de tranen van Leerdam, na haar valpartij, zeiden veel. En Femke Kok voelde "de stress uit haar oren spuiten", zo vertelde ze na haar eerste afstand van deze schaatsweek. De druk die op de schaatsers staat dit olympisch kwalificatietoernooi (OKT) is groot, zo niet enorm. Hoe kun je daar het best mee omgaan? 'Iedereen is zenuwachtig' Sprinter Dai Dai N'tab had het zaterdagmiddag dolgraag willen laten zien, zo vertelde hij eerder deze week in de Schaatspodcast van de NOS. Alleen gooit ziekte nu roet in het eten, want hij kan niet starten op de 500 meter en zo valt wederom een OKT voor hem in het water. N'tab weet als geen ander hoe stressvol een OKT kan zijn. In 2017 werd hij namelijk gediskwalificeerd wegens twee valste starts. Iets wat hij inmiddels van zich af heeft kunnen zetten. Evenals het feit dat hij vier jaar geleden door de KNSB gepasseerd werd, ondanks een tweede plaats op de 500 meter bij het kwalificatietoernooi. "Het is de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Iedereen is zenuwachtig, ik vind het zelf ook spannend", vertelt hij. Om die spanning te verlichten hebben ze bij IKO-X20 een sportpsycholoog in dienst, Yara van Gendt. Zij staat deze dagen voor alle rijders uit het team klaar. "Ze kunnen even van zich afpraten, of hun irritaties of frustraties uiten. Ik ben bereikbaar en sta klaar, of ze het nou wel of niet nodig hebben." 'Niet boven jezelf willen uitstijgen' Volgens Van Gendt kan ze de gestresste schaatsers helpen met praktische oplossingen. Bijvoorbeeld door eenzelfde situatie van eerder terug te halen. "Dan zeg ik: weet je dit nog? Toen deden we dit en dat hielp." Maar eigenlijk gaat het erom dat de schaatsers bij hun 'taak moeten blijven'. Concentreren op hetgeen wat helpt om zo'n goed mogelijke prestatie te behalen. "En vooral het prestatieverlies zo minimaal mogelijk houden. Tijdens zo'n toernooi als het OKT gaat het er niet om om boven jezelf uit te stijgen en een exceptionele prestatie neer te zetten, maar vooral zo min mogelijk prestatieverlies te lijden", vertelt Van Gendt. "Dus gewoon doen wat je al eerder op trainingen en wedstrijden deed en je vooral niet laten afleiden door het feit dat dit een OKT is en wat er om je heen gebeurt." 'Spanning omzetten in iets positiefs' En dat is precies wat Femke Kok gisteren deed, zo vertelde ze. "Ik had spanning, maar ik probeerde zo normaal mogelijk te doen. Ik wil het allemaal niet groter maken dan het is, want morgen worden we ook weer gewoon wakker. Ik moest dus gewoon de dingen doen waar ik invloed op heb." Maar er gebeurden ook dingen waar Kok geen invloed op had. Voordat de sprintster naar de start kon, was er al iemand gevallen en was er een valse start in een rit voor haar. Doordat ze zelf ook nog vals startte, begon ze enkele zenuwslopende minuten later aan haar race dan gepland. "Maar toen dacht ik: ik moet vertrouwen op mezelf. Het is nooit leuk, maar dit kan ook op de Spelen gebeuren en dan heb ik het maar alvast meegemaakt. Ik heb alle spanning omgezet in iets positiefs." Het werkte. Kok wist de 1.000 meter te winnen. Even gejankt Veel schaatsers komen nog in actie deze week en zitten vol in de spanning. Naomi Verkerk, derde op de 1.000 meter, weet hoe dat voelt. "Ik heb een dag voor de wedstrijd nog wel even gejankt. Het was een opluchting om het er even uit te laten en weer verder te gaan." Met dat huilen is overigens niets mis, weet Van Gendt. "Het is vooral goed. Je moet de emoties toelaten en het oké vinden dat je zit te huilen. Als er juist alarmbellen afgaan, wordt het alleen maar moeilijker." Om de schaatsers de komende dagen te helpen, hebben de collega's nog wat tips. N'tab: "Soms moet je gewoon even op de kamer chillen en een filmpje kijken. Het zo simpel mogelijk houden voor jezelf." Daar sluit Kok zich bij aan: "Je moet te allen tijde rustig blijven, dat is de key."

Tim van Rijthoven beleefde in 2022 sprookjesachtige tennisweken in Rosmalen en op Wimbledon. Maar drie jaar na die prachtige zomer stopte hij. Het lichaam wilde niet meer. "Ik zal het mijn dochter zeker afraden om tennisprof te worden." Stoppen op je 28ste. Dat is voor een topsporter veel te jong. Maar Van Rijthoven heeft nu andere passies, zoals zijn in april geboren dochter Luna. "Het is fantastisch om haar te zien opgroeien. Deze eerste maanden neemt niemand mij meer af." Hij doet tegenwoordig aan wielrennen, loopt marathons en heeft zelfs een ultratrail gedaan. Dat laatste is een langeafstandsloop op onverharde paden. "Een mooie uitlaatklep", omschrijft hij zijn nieuwe hobby's. "Die topsporter in mij is nog niet weg." En dat is ook niet gek, want het is nog niet lang geleden dat Van Rijthoven als een soort Indiana Jones de internationale tennistop aanviel. Eendagsvlieg Mensen zijn geneigd hem een 'eendagsvlieg' te noemen. Zijn piek was immers kort en krachtig. "Zo wil je als topsporter nooit gezien worden. Ik voel mij ook niet zo, omdat ik weet dat ik niet alles heb kunnen laten zien", vertelt Van Rijthoven. "Ik ben ervan overtuigd dat ik zonder het blessureleed een solide speler voor de top vijftig had kunnen zijn. Ik heb nu niet eens de top honderd gehaald, omdat er in 2022 geen punten waren te verdienen voor Wimbledon vanwege het coronavirus." Van Rijthoven bleef op de 101ste plaats steken. De top honderd halen, een heilige graal in het tennis, het scheelde één plaats voor hem. "Dat frustreerde nadien soms nog, maar dat gevoel is inmiddels gesleten." Hij bewaart warmere gevoelens aan de zomer van 2022. "Ik had het gevoel dat ik op een goede dag van iedereen kon winnen." Dat bleek in die wonderweek in Rosmalen, waar hij topspelers als Taylor Fritz en Félix Auger-Aliassime versloeg. In de finale moest ook Daniil Medvedev, die de week erna zelfs de nummer één van de wereld werd, eraan geloven. De uitslag van die eindstrijd is indrukwekkend: 6-4, 6-1 voor Van Rijthoven. Migraine "Ik kon telkens even uit de tennisbubbel stappen, omdat ik thuis sliep in plaats van in een hotel. Ik woonde maar op 45 minuten rijden van Rosmalen", blikt hij terug. "Ik kon thuis eten, keek een serie en sliep in mijn eigen bed. En de ochtend erna reed ik weer rustig richting het tennispark. Dat heeft mij enorm geholpen om mijn zenuwen in bedwang te houden." Na die sensationele titel komt er een mediacircus op hem af. Van Rijthoven zegt alle heisa "te omarmen", maar het zorgt wel voor spanningen. "Ik kreeg migraine, er gebeurde zoveel. Talkshows, interviews, noem het maar op. Ik nam toen een mediamanager in de arm." Na het tennissprookje van Rosmalen gaf de organisatie van Wimbledon hem een wildcard, mede dankzij Richard Krajicek. Hulp Krajicek De kampioen van 1996 deed met succes via een e-mail een goed woordje voor Van Rijthoven. "Richard is altijd mijn mentor geweest, hij hielp me een beetje langs zijlijn. Ik heb op mentaal gebied veel van hem geleerd." Op Wimbledon trekt Van Rijthoven zijn Rosmalen-vorm door. Djokovic blijkt uiteindelijk in de vierde ronde te sterk, al verliest Van Rijthoven eervol. "Ik geloofde echt dat ik van hem kon winnen", zegt hij vol overtuiging. "Maar mijn services die in de partijen ervoor een ace waren, kwamen nu hard en diep terug. We hebben het wel over Djokovic." "Ik heb in die partij van elke minuut genoten. Djokovic vertelde me bij het net nog dat ik een mooie toekomst voor me had, dat is wel even iets anders gelopen..." De inspanningen eisen hun tol bij Van Rijthoven. Al voor die zomer van 2022 heeft hij een enorm medisch dossier opgebouwd: blessures aan de elleboog, pols, oksel en rug. Met name een 'golferselleboog' van zijn rechterarm is een kwelgeest. Van Rijthoven laat zich in april 2023 opereren. De slagingskans is volgens de arts 85 procent, maar Van Rijthoven voelt bij zijn rentree in juni 2024 opnieuw pijn. "Ik had gewoon niet meer dezelfde explosiviteit met mijn service als voorheen. En mijn spel is grotendeels op mijn service gebaseerd." Dan volgt in het voorjaar van 2025 het onvermijdelijke. "Mijn lichaam was niet meer bestand tegen toptennis. Ik haalde mijn topniveau niet, stoppen was de enige optie." Hij heeft inmiddels vrede met die keuze. "De elleboogblessure ontstond mogelijk door mijn manier van spelen, maar anders had ik nooit zover kunnen komen", zegt hij. "Wel had ik gewoon eerder naar mijn lichaam moeten luisteren. De norm bij de tennisbond was: veel trainen en niet zeiken. Dat heeft mij de kop gekost wat betreft mijn elleboog. Pas sinds een paar jaar wordt daar genuanceerder naar gekeken, omdat elk persoon anders is." Hij moest - zeker achteraf gezien - niet alleen fysieke offers brengen om de top te halen. "Ik zat als 10-jarige al bij een gastgezin in Frankrijk. Dat is heel jong", beseft Van Rijthoven. "Ik zou mijn dochter op die leeftijd nooit naar het buitenland laten gaan. Waar hebben we het over?" Navraag leert dat belangrijke jeugdtoernooien in Nederland nog steeds van gastgezinnen gebruik maken. "Je kunt het ouders overigens niet kwalijk nemen. Je luisterde gewoon naar de adviezen van een coach, zeker in die tijd. Tegenwoordig wordt daar wel meer over nagedacht", stelt Van Rijthoven. Van Rijthoven staat sowieso niet te juichen als zijn dochter later ook tennisambities blijkt te hebben. "Ik geef haar alle ruimte, maar ik zal het haar zeker niet aanraden. De reis om tennisprof te worden is heel pittig. Een teamsport, vrienden maken, dat zou ik haar eerder aanbevelen."

Marokko heeft punten laten liggen in een rommelige groepswedstrijd op de Afrika Cup, tegen Mali werd het 1-1. Het gastland kreeg in de hoofdstad Rabat kansen genoeg, maar scoorde net als de tegenstander alleen uit een strafschop. Met het gelijkspel blijft Marokko wel aan kop in groep A met vier punten. Mali deelt de tweede plaats voorlopig met Zambia, dat eerder op de dag gelijkspeelde tegen de Comoren (0-0). PSV'ers Ismael Saibari en Anass Salah-Eddine stonden in de basis bij Marokko, net als voormalig eredivisiespelers Sofyan Amrabat en Noussair Mazraoui. Feyenoorder Gaoussou Diarra viel in bij Mali. Hun spel werd vanaf de tribune bekeken door de Franse sterspeler Kylian Mbappé, die als eregast een Marokko-shirt droeg van goede vriend en voormalig ploeggenoot Achraf Hakimi. De aanvoerder van Marokko is op de weg terug na een blessure, maar bleef tegen Mali op de bank. Bij Mali, gecoacht door de Belgische avonturier Tom Saintfiet, keerde aanvoerder Yves Bissouma juist terug binnen de lijnen. De middenvelder kwam door een schorsing vanwege lachgasgebruik en een knieblessure dit seizoen nog niet in actie voor zijn club Tottenham Hotspur, maar deed er alles aan om op de Afrika Cup te staan voor zijn land. Dat de normaliter defensief ingestelde Bissouma vlak achter de eenzame spits Lassine Sinayoko werd opgesteld, zei genoeg over het gebrek aan aanvallende intenties van Mali. Marokko mocht het initiatief nemen en deed dat ook. Misser Saibari Met name over de sterk bezette rechterflank, met Mazraoui van Manchester United en Brahim Díaz van Real Madrid, zocht het gastland de aanval. Een schot van Díaz na een fraaie aanval leverde in de rebound de grootste kans van de eerste helft op, maar PSV'er Saibari moest snel reageren en schoot over het lege doel. Vlak voor rust zorgde smaakmaker Díaz dan maar zelf voor een doelpunt. Na een ongelukkige handsbal van Mali-verdediger Nathan Gassama ging de bal op de stip. Dat de discutabele beslissing voor veel discussie zorgde deed Díaz niets, hij schoot overtuigend raak: 1-0. Na rust liet het gastland de teugels vieren en dat gaf Mali de kans het spel nog rommeliger op en neer te laten vliegen. Bij een plotselinge doorbraak werd de eenzame spits Sinayoko in de zestien van achteren onderuit gehaald door Jawad El Yamiq. Terwijl elders op het veld een opstootje ontstond, kwam er na tussenkomst van de videoscheidsrechter toch een strafschop. Sinayoko, eerder dit toernooi ook al trefzeker tegen Zambia (1-1), ging achter de bal staan en zorgde voor de gelijkmaker. Bondscoach Walid Regragui bracht na de gelijkmaker in vlot tempo vijf aanvallende versterkingen binnen de lijnen, maar zijn Marokko kreeg Mali niet op de knieën. Bijna kreeg het de overwinning nog cadeau, maar doelman Djigui Diarra lette goed op bij een risicovolle terugkopbal van Woyo Coulibaly. Door het gelijkspel moet Marokko in de derde groepswedstrijd, ook in Rabat, aan de bak tegen Zambia. Dat land won na de verrassende eindoverwinning in 2012 geen wedstrijd meer op de Afrika Cup, maar kan maandag met een stunt tegen het gastland de toernooisfeer een knauw geven. Marokko heeft in de laatste groepswedstrijd aan een punt genoeg en kan zelfs bij een nederlaag nog door naar de achtste finales, omdat ook de vier beste nummers drie doorgaan.

Manchester United heeft in het enige duel op Boxing Day een kostbare zege bijgeschreven. Op Old Trafford werd moeizaam met 1-0 van Newcastle United én maakte Tyrell Malacia zijn rentree. Dankzij de zege komt Manchester United, dat voor het eerst in elf wedstrijden de nul hield, op gelijke hoogte met nummer vier Chelsea. Na 18 wedstrijden heeft Newcastle United nog altijd slechts één keer buitenshuis gewonnen. Engelse voetballiefhebbers kwamen er op deze Boxing Day bekaaid vanaf. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog stond er op Tweede Kerstdag slechts één duel op het hoogste niveau op het programma. Bijna dertig jaar geleden vochten Manchester United (met trainer Alex Ferguson, de lichting van David Beckham én sterspeler Eric Cantona) en Newcastle United (met trainer Kevin Keegan en sterspeler David Ginola) een verbeten strijd uit om de titel in de Premier League. Met kerst had het spectaculaire Newcastle tien punten voorsprong, maar verloor op 27 december op Old Trafford, ging vervolgens ten onder aan de zenuwen en hunkert het nog altijd naar de eerste landstitel sinds 1927. Aan die titelstrijd werd deze week veel gerefereerd. Ook voor Manchester United zijn die gloriejaren al lang vervlogen, maar dankzij de zege op Boxing Day kunnen The Reds zich wel weer even tot de topvier van Engeland rekenen. Rentree oud-Ajacied Manchester United moest het doen zonder de geblesseerde aanvoerder Bruno Fernandes, maar zag wel oud-Ajacied Lisandro Martínez terugkeren naar lang blessureleed. De Argentijn nam ook meteen de aanvoerdersband over. Matthijs de Ligt (rug) en Sven Botman (hamstring) ontbraken met blessures, Joshua Zirkzee kwam net als Malacia als invaller in het veld. De thuisclub begon beter aan het duel en kreeg kansen via Casemiro (vrije kopkans) en Benjamin Sesko (schietkans na een knappe aanval). Newcastle had nog niets laten zien, maar kwam uit een door Bruno Guimarães ingekopte corner wel bijna op voorsprong. De Belgische doelman Senne Lammens keerde de bal net voor die de lijn passeerde. De bezoekers namen daarna het initiatief over, maar het was de thuisclub die toesloeg. Een verre ingooi van Diogo Dalot werd door Newcastle-spits Nick Woltemade voor de voeten van Patrick Dorgu gekopt en de jonge Deen schoot de bal genadeloos binnen: 1-0. Twee keer lat en geen strafschop De tweede helft kwam maar moeizaam op gang, maar ontvlamde na een uur met twee schoten op de lat. Eerst was het Sesko, die mocht uithalen en namens Manchester United de lat raakte. De poging van Lewis Hall aan de andere kant was nog mooier: de linksback haalde uit van een meter of twintig en liet doelman Lammens kansloos, maar die zag de lat redding brengen. Vervolgens schreeuwde het bezoekersvak om een strafschop: Martínez maakte duidelijk hands, maar na bestudering door de VAR bleek de bal via zijn lichaam tegen de arm te zijn gekomen. Newcastle bleef aandringen, maar kansen waren niet besteed aan Anthony Gordon, Joelinton, Joe Willock en Lewis Miley. Rentree Malacia Hoogtepunt in de slotfase was de rentree van Malacia. De verdediger speelde bijna een jaar geleden voor het laatst in de kleuren van Manchester United. Malacia werd in 2022 door trainer Erik ten Hag naar Old Trafford gehaald. Na een behoorlijk eerste seizoen kwam hij nauwelijks meer aan de bak: hij kampte met een knieblessure, werd verhuurd aan PSV en verbannen naar het tweede van United.

De grootste verrassing van de schaatsdag in Thialf heet Stijn van de Bunt. De 21-jarige schaatser van IKO-X20 verbaasde vriend en vijand door op het olympisch kwalificatie toernooi (OKT) de vijf kilometer te winnen en het startbewijs voor de Olympische Spelen veilig te stellen. Afgelopen zomer had niemand dit nog aan zien komen. Het talent uit het Utrechtse Lopik botste in Andorra met de fiets op een kerende auto. Van de Bunt brak zijn rug en ribben. Hij lag drie dagen in het ziekenhuis en kon lange tijd niet trainen. Een paar maanden later versloeg hij als grote onbekende de nationale top in Heerenveen. Een schaatser met veerkracht dus. "Dit is een hele grote verrassing, ook voor mezelf. Ik was nooit de beste schaatser, maar nu wel", zegt Van de Bunt op Tweede Kerstdag lachend na zijn winnende tijd van 6.09,30. Koele kikker Chris Huizinga, Marcel Bosker, Beau Snellink zijn namen die door de kenners werden voorspeld als winnaar op de vijf kilometer. Van de Bunt was voor het grote publiek een onbekende. Maar daar komt nu verandering in. "Stijn is een hele koele kikker", vertelt zijn trainer Martin ten Hove. "En vandaag bleef hij wel heel koel. Niet alleen tijdens zijn race, maar ook tijdens de races van anderen. Op het moment dat Huizinga en Bosker tegen elkaar reden en hem er misschien nog vanaf konden tikken, stond hij heel koel te kijken. Wij, de coaches, stonden ons op te vreten, we waren bloednerveus." Het zegt veel over het karakter van de jonge schaatser, die beaamt dat hij een rustige jongen is. "Maar daarnaast ben ik ook iemand die hard voor het schaatsen werkt. Ik wil graag mezelf perfectioneren en zo de beste zijn. En dat was ik vandaag voor het eerst, dat geeft me het beste gevoel ooit." "Hij weet zo goed wat hij doet. Hij werkt zo ontzettend gestructureerd en daarom is hij ook fantastisch om mee te werken", zegt Ten Hove over de verrassing van de dag. "Dat hij dit vandaag kon, had ik niet verwacht. Een tijd onder de 6.10 had ik nog niet opgeschreven." 'Beter in het skeeleren' Van de Bunt zelf ook niet. Want dat hij ooit de beste schaatser zou zijn was helemaal niet vanzelfsprekend, vertelt hij. "Ik ben begonnen in het skeeleren, daarna ben ik erbij gaan schaatsen in de winter. Maar eigenlijk was ik altijd beter in skeeleren dan in schaatsen." Hij werd uiteindelijk opgepikt door het opleidingsteam TalentNED, na een tip van zijn huidige concurrent Beau Snellink. "Hij heeft mij toen aangeraden en gezegd: die jongen heeft potentie en haalt nog niet alles eruit wat erin zit. Dat was zo'n vier a vijf jaar geleden. Ik werd best wel onverwachts opgepikt, want ik was ook zeker niet de beste junior op de lange afstanden." En dan ineens staat Van de Bunt er op het OKT, met een startbewijs voor de Spelen in Milaan in zijn zak. "Maar dat hij goed kan schaatsen, weten we al een tijdje", stelt IKO-X20-coach Ten Hove. "Bij de WK junioren een paar jaar geleden was hij al goed en zag je dat hij een echt groot talent is. Ik was blij dat hij toen voor ons koos. De gemiddelde schaatskenner zal hem wel kennen, maar vandaag heeft hij een gigantische stap gezet. Dat kan ik niet ontkennen." Voor Van de Bunt is de volgende stap nu naamsbekendheid verkrijgen in heel Nederland. Bijvoorbeeld door een medaille te pakken in Milaan. "Maar laten we realistisch blijven. Het hele jaar is Nederland zoek gereden door de concurrentie op de vijf kilometer, dus we gaan niet roepen dat het een medaille moet worden. We gaan wel kijken of we nog verder kunnen groeien", stelt Ten Hove. Van de Bunt: "Ik weet zeker dat ik nog een stap kan zetten richting Milaan."

Crispijn Ariëns en Sofia Schilder hebben de eerste marathonwedstrijd op Nederlands natuurijs van 2025 op hun naam geschreven. Winterswijk had de eer om de wedstrijd te mogen organiseren, op de inderhaast geprepareerde ijsbaan 'De Witte Poorte'. Ariën pakte met vijf medevluchters halverwege de wedstrijd een ronde voorsprong op het peloton. In de slotfase pokerde de 36-jarige Brabander, liet favoriet Christian Haasjes het werk opknappen en profiteerde in de sprint. Klaas Poortinga werd tweede, Haasjes slechts derde. Bij de vrouwen ging de zege naar de pas 19-jarige Schilder. De Noord-Hollandse bleef Lianne van Loon en Nederlands natuurijskampioene Esther Kiel voor. Kerstmuziek en dweilorkesten Zo plotseling als de vorst intrad in Nederland, zo snel kwam de wedloop om de eerste natuurijsmarathon van het jaar te mogen organiseren op gang. Net als twee jaar geleden viel die eer toe aan de Winterswijkse IJsvereniging, die in amper een dag in staat bleek om een fraaie wedstrijdwaardige ijsvloer neer te leggen in een entourage van kerstmuziek en dweilorkesten. In 2024 leverde het de Achterhoekse ijsvereniging al een pluim op van Henk Angenent, de laatste winnaar van de Elfstedentocht (1997) en prominent lid van de in december 2024 opgerichte Club van Natuurijs. Via die vereniging hoopt schaatsbond KNSB de kennis over natuurijs te bundelen en zo elke kans op schaatswedstrijden buiten de schaatshal te kunnen grijpen. Dat was niet tegen dovemansoren gericht. In november bewees de Achterhoekse schaatsvereniging al waartoe het in staat is door bij lichte vorst zo'n vijftig tot zestig recreanten de kans te geven hun eerste rondjes te schaatsen. Nu werd door vele Winterswijkse vrijwilligers het familiediner op Eerste Kerstdag opgeofferd om laagje voor laagje water te spuiten op de betonnen witte ondergrond en zo de ijslaag stap voor stap te laten groeien. Om 23.30 uur werd groen licht gegeven: de vereiste drie centimeter ijs voor een officiële wedstrijd was er. Geen Groenewoud, wél roodwitblauw De uitnodiging werd door liefst 44 marathonschaatssters beantwoord. Dat hadden er ook 45 kunnen zijn, maar regerend Nederlands kampioene (kunstijs), marathonveelvraat én de laatste winnares in Winterswijk Marijke Groenewoud ontbrak om begrijpelijke redenen. Zij rijdt zaterdag immers de 3.000 meter bij het olympisch kwalificatietoernooi in Heerenveen. Kiel was er uiteraard wel, want zij mocht eindelijk haar roodwitblauwe kampioenspak tonen. Die titel behaalde ze eind januari op de Oostenrijkse Weissensee, maar omdat de titel alleen geldt op natuurijs kon ze haar pak in eigen land nog niet tonen. De Bloemendaalse reed een attente wedstrijd, al moest ze wel een paar keer zelf een gat dichten op een van de vele kopgroepen. Geen enkele aanval kreeg echt ruimte en dus was een sprint van een uitgedund peloton onvermijdelijk. Van Loon leek met Kiel te gaan strijden om de eer, maar beiden werden aan de buitenkant gepasseerd door de sterke Schilder. Van OKT naar Winterswijk Bij de mannen ontbraken onder anderen Jorrit Bergsma en Wisse Slendebroek (Nederlands kampioen op natuurijs), omdat zij vanmiddag nog in Thialf bij het OKT uitkwamen op de 5.000 meter. Eén man kon de verleiding niet weerstaan: Daan Gelling werd vanmiddag twaalfde op de 5.000 meter in Thialf en stapte snel in de auto om vanavond in Winterswijk aan de start te staan voor 125 ronden op natuurijs. Nederlands kampioen Haasjes, die op 1 januari 2025 in Thialf Bergsma in extremis de marathontitel afsnoepte, was er ook. Voor de gelegenheid had de Staphorster ook zijn broers Ronald en Joël in de wedstrijd. Ook op natuurijs spelen de gebroeders Haasjes een stevig woordje mee: Ronald speelde in 2024 ook een hoofdrol in de zege van Christian in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Haasjes over Na 25 ronden ontsnapte Haasjes met ploeggenoot Niels Overvoorde, Ariëns en Homme Jan de Groot uit het peloton en vervolgens ontspon zich een knap staaltje ploegentactiek. NK marathon bij de NOS Op Nieuwjaarsdag, donderdag 1 januari, wordt in Heerenveen gestreden om de Nederlandse titel marathonschaatsen. De vrouwen starten om 14.00 uur, aansluitend zijn de mannen aan de beurt. Beide kampioenschappen zijn live te zien bij de NOS. Toch kwam het flink uitgedunde peloton terug en dat was vrijwel volledig te danken aan het kopwerk van 'dubbelaar' Gelling. Zo bleef het de hele tijd haasje over tussen aanvallers en peloton. Ronde voorsprong Halverwege de wedstrijd slaagden zes schaatsers er toch in om een ronde te pakken. Weer was Haasjes - rijdend met het nummer 80 dat in een ver verleden gedragen werd door marathonicoon Dries van Wijhe - met Ariëns de aanstichter. Dit keer pakten ze met Klaas Poortinga, Hylke de Boer, Jordy Harink en Jeroen Janissen een ronde voorsprong. De zes koplopers gingen sprinten om de overwinning. Harink probeerde het nog alleen en bracht Haasjes zo in een lastig pakket, want de rest keek naar hem om het gat te dichten. Dat lukte, maar wel tegen een hoge prijs. Bij het ingaan van de laatste ronde greep Haasjes de ontsnapte De Boer in de kraag, maar in de sprint betaalde hij de rekening. Routinier Ariëns had gepokerd en profiteerde optimaal. Nieuwjaarsdag Of er in de komende dagen nog meer natuurijsmarathons zullen worden verreden is nog niet duidelijk. Wel weten de schaatsers dat er op 1 januari 2026 in Thialf zal worden gestreden om de Nederlandse titel. De titel op kunstijs, welteverstaan.

Egypte heeft ook zijn tweede groepswedstrijd op de Afrika Cup gewonnen en is daarmee zeker van een plaats bij de laatste zestien van het toernooi in Marokko. Door een rake strafschop van aanvoerder en sterspeler Mohamed Salah won Egypte met 1-0 van Zuid-Afrika. Bij Liverpool mag Salah dan zijn basisplaats kwijt zijn onder trainer Arne Slot, maar in eigen land is hij nog altijd de grote man. Eerder op de Afrika Cup maakte hij in blessuretijd ook al de winnende tegen Zimbabwe (2-1). Niet overtuigend Makkelijk was het allerminst voor Egypte, dat na rust met een man minder zwaar onder druk kwam te staan. Ook de eerste helft was niet overtuigend, maar wel volgens plan van bondscoach Hossam Hassan. Hij zet met Egypte in op de bevliegingen en acties van voorhoedespelers Salah, Omar Marmoush en Trézéguet. Het verschil werd in het Adrar-stadion in de havenstad Agadir gemaakt via een discutabele strafschop. De Zuid-Afrikaanse verdediger Khuliso Mudau probeerde de bal af te schermen maar raakte daarbij Salah in het gezicht. De videoscheidsrechter zag er een overtreding in en dus kreeg Egypte een buitenkansje vanaf de stip. Salah verzilverde de strafschop, koeltjes door het midden: 1-0. In de blessuretijd van de eerste helft ging Mohamed Hany in de fout. De Egyptenaar kreeg zijn tweede geel voor een stevige overtreding en kon vertrekken. Met een man minder kwam Egypte nauwelijks meer aan aanvallen toe en deed het er alles aan Zuid-Afrika het voetballen onmogelijk te maken. De grootste kansen kwamen in het laatste kwartier, maar telkens stond keeper Mohamed El-Shenawy de Zuid-Afrikanen in de weg. Diep in de slotfase hoopte het Zuid-Afrika van de Belgische bondscoach Hugo Broos ook een strafschop te krijgen. Vermeende handsbal De Egyptische verdediger Yasser Ibrahim kreeg op de rand van het strafschopgebied een laag schot tegen zijn arm. Op het veld werd minutenlang gediscussieerd of de handsbal binnen of buiten de zestien plaatsvond, terwijl de videoscheidsrechter zich over de vermeende overtreding boog. Uiteindelijk werd scheidsrechter Pacifique Ndabihawenimana naar de kant geroepen om de beelden te bekijken. Daar oordeelde ook hij dat het geen strafschop was, zelfs geen vrije trap. De hand van Ibrahim steunde op de grond, waardoor het onbedoelde hands geen overtreding was. In blessuretijd bleef Zuid-Afrika drukken, maar doelman El-Shenawy hield de Egyptische voorsprong in stand. Door de tweede overwinning, en het gelijkspel tussen groepsgenoten Angola en Zimbabwe (1-1), is de recordkampioen (zeven titels) door naar de achtste finales.

Stijn van de Bunt heeft voor een enorme verrassing gezorgd op het olympisch kwalificatietoernooi. Het 21-jarige talent won de 5.000 meter in 6.09,30 en plaatste zich daarmee voor de Olympische Spelen van Milaan. Hij troefde Chris Huizinga af, die tweede werd en daarmee ook vrijwel zeker is van een startbewijs voor de Winterspelen. Van de Bunt reed nog nooit wereldbekers. Vorig jaar werd hij bij de NK afstanden achtste op de vijf kilometer, dit jaar reed hij die afstand niet eens op de NK. "Een goede voorbereiding denk ik. Goede uitvoering ook", was de conclusie van Van de Bunt. "Je hoopt natuurlijk op een goede prestatie en ik wist dat de vorm goed was, maar dit slaat wel alles." Twee weken geleden reed Van de Bunt al een razendsnelle tijd bij een trainingswedstrijd. "We hebben een heel sterk deelnemersveld en we zitten dicht op elkaar. Je kan aan de verkeerde kant van de medaille belanden, maar ik zit aan de goede kant", zei Van de Bunt, die nauwelijks leek te beseffen wat hem was overkomen. "Ik denk dat we er richting Milaan nog wel een stapje erbij kunnen doen. Er zijn nog wel verbeterpunten." Spelen ver weg voor Roest Patrick Roest zit daar op basis van zijn resultaat op de 5.000 meter in elk geval nog niet bij. Hij werd twaalfde in een tijd van 6.26,27, maar dat kan nauwelijks een verrassing genoemd worden. De tweevoudig wereldkampioen en olympisch zilverenmedaillewinnaar worstelt al anderhalf jaar met zijn vorm. Het vorige seizoen verliep ronduit slecht vanwege vermoeidheidsklachten en een ontstoken verstandskies en dit seizoen zijn de resultaten niet veel beter. Roest wist zich zelfs maar ternauwernood te kwalificeren voor de NK afstanden en plaatste zich niet op eigen kracht voor het OKT. Schaatsbond KNSB besloot hem daarop een aanwijsplek te geven voor de 5.000 en 1.500 meter. De middellange afstand is nu zijn laatste mogelijkheid om alsnog een startbewijs te veroveren voor Milaan. Roest was niet de enige Nederlander die het dit seizoen liet afweten op de lange afstanden, ook de andere schaatsers kwamen niet tot grootse prestaties. De beste Nederlander in het wereldbekerklassement na vier toernooien was Huizinga op de zevende plek. Zijn beste resultaat was een vijfde plek in de wereldbeker. Maar op het OKT moest Huizinga verrassend zijn meerdere erkennen in Van de Bunt. Huizinga startte wel snel, maar leverde in het tweede deel veel in op het schema van Van de Bunt. Zijn tijd van 6.12,10 was wel genoeg voor de tweede tijd, waarmee hij zich voor het eerst in zijn carrière voor de Spelen plaatste. Van de Bunt had even daarvoor een dik persoonlijk record neergezet. In zijn rit zette hij routinier Jorrit Bergsma snel op achterstand en reed hij twee seconden sneller dan hij ooit deed. Bergsma eindigde met 6.14,31 op de vierde plaats. Marcel Bosker klokte 6.13,10 derde en mag ook nog hopen op een ticket naar de Spelen van Milaan.

De grote favoriet én in topvorm. Maar in de tweede bocht ging het al mis voor Jutta Leerdam op het olympisch kwalificatietoernooi. Een schuiver op het ijs maakte een einde aan haar 1.000 meter. "Dat dit nu gebeurt. Dat wil je gewoon niet, ik val nooit", sprak Leerdam met tranen in de ogen na haar val. Ze won dit seizoen al twee wereldbekers op deze afstand, waaronder die in Heerenveen, waar het baanrecord op haar naam staat. De opening was vrijdagmiddag heel snel. "Dit was mijn tweede snelste opening ooit. Ik raak hem zo onwijs..." Maar het leidde niet tot een toptijd en rechtstreekse plaatsing voor de Spelen. "Alsof ik ergens op stond. Ik gleed volledig weg in de bocht, ik baal echt enorm. Ik weet niet wat het is. Of er zat iets op mijn schaats of er lag iets op het ijs." Zo ging het mis voor Leerdam: Met een tijd van 1.14,08 ging Femke Kok er met de winst vandoor. Ook Suzanne Schulting kwam juichend van het ijs. Haar tweede plaats (1.14,71) lijkt ook goed voor een olympisch ticket. "Ik had niet verwacht dat het genoeg zou zijn", bekende Schulting achteraf. "Maar het is mijn beste rit in twee jaar als actief langebaanschaatser. Het is crazy, ik ben gewoon geplaatst!" "Ik voel dat het eindelijk goed valt. Dat het op zo'n belangrijk moment gebeurt, is fantastisch. Het afgelopen seizoen was niet best, maar de trainingen liepen wel en dan is het wachten tot de puzzelstukjes in elkaar vallen. Het kan nog steeds beter, maar fuck dat", aldus Schulting. Zo zag de blijdschap bij Schulting eruit: Leerdam moet afwachten, hopen, maar eerst baalt ze vooral. "Ik weet zeker dat ik hier gewoon 1.13 laag had gereden vandaag, Ik rij zó hard. Als ik de tijden zie vandaag, dan baal ik echt. Ik weet hoe goed ik nu ben en wil laten zien wat ik kan. Wat de uitkomst ook is, ik wil laten zien hoe goed ik ben." Wat de uitkomst precies zal zijn, hangt af van de uitslagen op andere afstanden. Leerdam kan zich nog op eigen kracht plaatsen op de 500 en 1.500 meter. Als de uitslagen compleet zijn, bepalen de matrix en de KNSB, die Leerdam eventueel nog een aanwijsplek kunnen geven. Leerdam: 'Ik hoor op de Spelen' Natuurlijk denkt ook Leerdam na haar val aan dat achterdeurtje. Ze is ervan overtuigd dat ze onder de winnende tijd had kunnen rijden, makkelijk zelfs. "Als je nu kijkt wat de andere meiden rijden. Ze doen het hartstikke goed. Ik hoop dat op de Spelen gewoon de beste mensen rijden. En ik voel me zo goed en ga steeds beter rijden. ik denk wel dat ik daar hoor te rijden, als ik heel eerlijk ben." Allereerst wil ze herstellen van haar val. De 500 en 1.500 meter wachten later dit toernooi. "Ik lag natuurlijk in de boarding. Mijn rug zal wel scheef staan en mijn schaats, ik weet niet hoe het daarmee is. Natuurlijk ga ik ervoor om het weer op te pakken."

Voor Jutta Leerdam is het olympisch kwalificatietoernooi in Thialf op een dramatische manier begonnen. Ze kwam vrijdag op de 1.000 meter, haar favoriete afstand, ten val en moet nu hopen dat ze een aanwijsplek krijgt van schaatsbond KNSB voor de Spelen van Milaan. De winst op de kilometer ging naar Femke Kok, die daarmee al wel zeker is van een startbewijs voor de Winterspelen van komende februari. Ze was in 1.14,08 de snelste. Ook Suzanne Schulting mag zich opmaken voor de Olympische Spelen, zij werd tweede in 1.14,71. Leerdam komt later dit toernooi ook nog in actie op de 500 meter en kan zich dus nog altijd op eigen kracht plaatsen voor de Spelen, al is op die afstand Kok de torenhoog favoriete. Kok verloor nog geen enkele 500 meter dit seizoen. De race van Leerdam begon met een valse start van haar tegenstandster Angel Daleman, maar bij de tweede poging mocht ze vertrekken. Na een goede opening gleed ze in de binnenbocht hard onderuit. Ze verliet in tranen het ijs. Zilver op vorige Spelen Leerdam pakte bij de vorige Spelen zilver op de kilometer en won in het seizoen daarna alle 1.000 meters waaraan ze deelnam. De afgelopen seizoenen bleef ze winnen, maar moest ze mede door wat gekwakkel met haar enkel de zege ook weleens aan anderen laten. De tweevoudig wereldkampioene begon dit seizoen ook lichtgeblesseerd en werd op de NK afstanden derde. Ze behaalde vervolgens wel twee wereldbekerzeges. Vanwege haar status op de kilometer is de kans behoorlijk aanwezig dat de KNSB Leerdam alsnog aanwijst voor de Spelen. De 25-jarige Kok, die vooral heerst op de 500 meter, werd dit seizoen voor het eerst in haar carrière Nederlands kampioen op de 1.000 meter en pakte ook een wereldbekeroverwinning. Na de val van Leerdam, was zij plots topfavoriet voor de zege op het OKT. De race van Kok verliep zeker niet vlekkeloos, bij het aansnijden van de bocht wankelde ze iets. Toch snelde ze nog naar een snelle tijd en was ze alsnog verreweg de snelste. Schulting grootste verrassing De grootste verrassing van de 1.000 meter was Schulting, die zich dit seizoen voor het eerst volledige op de langebaan focuste. Ze pakte in haar carrière als shorttrackster al zes olympische medailles en hoopte dit seizoen een olympisch startbewijs als langebaanschaatsster te bemachtigen. De resultaten lieten wat te wensen over, ze plaatste zich niet voor de wereldbekers. Toch mocht ze als invalster een keer aan de start verschijnen van de wereldbeker in Hamar, maar daar ging ze al snel na de start onderuit. Maar op het OKT liet ze zien dat ze tot de Nederlandse top behoort op de 1.000 meter. Nadat ze zag dat alleen Kok onder haar tijd was gedoken, kwamen de emoties los en rende ze op blote voeten over het middenterrein van Thialf. Naomi Verkerk werd met 1.14,74 derde, een plek die ook nog in de olympische matrix staat, maar zij zal het verdere verloop van het OKT moeten afwachten of ze ook daadwerkelijk naar de Spelen gaat. Antoinette Rijpma-de Jong viel verrassend buiten de boot. Zij eindigde met een tijd van 1.15,18 slechts als zevende.

Mathieu van der Poel en Lucinda Brand hebben de wereldbekercross van Gavere gewonnen. Op een ongebruikelijk droog parcours kwam zowel wereldkampioen Van der Poel als Brand solo aan. Net als de laatste wereldbekerwedstrijd in Koksijde waren Van der Poel en Brand oppermachtig. Voor Van der Poel was het de vijfde zege in evenzoveel veldritten en zijn vierde wereldbekerzege. Voor Brand was het haar tiende veldritzege op rij en de zesde wereldbekerzege van het seizoen. Zeldzame omstandigheden Vooraf waren er wat onzekerheden over wat voor wedstrijd het zou worden in Vlaanderen. Het normaal zo modderige, natte en zware parcours was dit jaar zeldzaam droog, hard en snel. "Ik heb dit pas één keer eerder gezien, vijftien jaar geleden. Wat klink ik oud nu", grinnikte Van der Poel vooraf. "Het zijn listige omstandigheden." En dat leidde ertoe dat een groot deel van de wedstrijd niemand er echt bovenuit stak. Lang reden de Nederlanders Van der Poel en Tibor del Grosso met de Belgen Thibau Nys, Michael Vanthourenhout, Toon Aerts en Emiel Verstrynge op kop van de wedstrijd. Maar telkens als het even omhoog liep, bleken Van der Poel en Nys de sterkste renners van de dag. Bekijk hier de reacties van Mathieu van der Poel en Thibau Nys achteraf: Met nog drie ronden te gaan bleven Nys en Van der Poel samen op kop over, waarna Van der Poel die tot dan toe vooral had gevolgd het tempo twee ronden voor het einde opvoerde. Een foutje van Nys, waarbij hij uit zijn trapper schoot, leverde Van der Poel een gaatje op dat hij niet meer weggaf. "Thibau was heel sterk op dit rondje", zei Van der Poel achteraf. "Toen hij een foutje maakte in mijn wiel, kreeg ik de ruimte." Nys was het gevoel in zijn voeten verloren en schoot tweemaal uit zijn pedaal, maar erkende zijn meerdere in de wereldkampioen: "Zonder dat had ik hem ook niet kunnen volgen." De Belg kwam als tweede over de finish, op zo'n twintig seconden van Van der Poel. Daarachter reed Del Grosso naar de derde plek. Brand oppermachtig Brand had eerder op de tweede kerstdag met overmacht haar twaalfde veldritzege van het seizoen veroverd. De 36-jarige Nederlandse was op de ongebruikelijk droge wereldbekercross ongenaakbaar. Zo'n twintig seconden na Brand finishten de Française Amandine Fouquenet als tweede en de Nederlands kampioen Puck Pieterse als derde. Voor Brand was de zege in het Vlaamse Gavere haar tiende crossoverwinning op rij, ze gaat ruim aan de leiding in het wereldbekerklassement. Het leek de eerste ronden alsof meerdere renster mee gingen doen voor de dagezge. Want Fouquenet, Pieterse, Shirin van Anrooij en Carmen Ceylin Alvarado gingen in de beginfase goed mee met Brand. Maar toen Brand na drie ronden toch alleen vooraan overbleef nadat eerst Van Anrooij en een ronde later Pieterse onderuit waren gegleden op het droge, harde parcours, trok Brand genadeloos door tot aan de finish. Fouquenet, dinsdag nog winnares van de veldrit in Heusden-Zolder, hield in de hopeloze achtervolging op Brand nog wel knap Pieterse achter zich. 'Zoeken naar juiste gevoel' Voor Brand was het de tiende zege op rij. "Je went er nooit aan", zei ze na afloop. "Maar het was zwaar. In het begin moest ik echt zoeken naar het juiste gevoel. Ik wisselde een paar keer van banden, kon er weinig grip mee vinden. Maar toen kwam ik er langzaam in. Ik moest in de wedstrijd groeien." Brand bouwt haar leiding in het wereldbekerklassement uit. "Dat gaat lekker zo. Als ik blijf focussen op fit blijven, komt er een mooi klassement aan." De volgende wereldbekerraces die Brand en Van der Poel rijden, zijn over twee dagen in het Belgische Dendermonde.

De Turkse politie heeft tientallen nieuwe arrestaties verricht in het onderzoek naar het grote gokschandaal in het Turkse voetbal. Volgens diverse media zou onder anderen oud-vicevoorzitter van topclub Galatasaray Erden Timur zijn opgepakt. Het Turkse voetbal is sinds eind oktober in de greep van een grootschalig gokschandaal waarin de nationale voetbalbond 149 scheidsrechters en assistenten en meer dan duizend spelers heeft geschorst vanwege illegaal gokken op wedstrijden. Dat de Turkse autoriteiten 29 nieuwe arrestatiebevelen hebben uitgevaardigd, is een nieuwe stap in het onderzoek dat nog in volle gang is. 14 betrokken voetballers De nationale televisiezender NTV meldt dat tientallen mensen vast zijn gezet, onder wie 14 voetballers. Zes van hen zouden in oktober 2024 hebben gegokt op een Süper Lig-wedstrijd tussen Kasimpasa en Samsunspor. Namen van verdachten werden niet expliciet genoemd door het openbaar ministerie, behalve die van Timur. Uit onderzoek van het Openbaar Ministerie zou zijn gebleken dat verdachte transacties zijn aangetroffen op bankrekeningen van Timur.

Op de startlijst staan 60 mannen en 55 vrouwen. Voor bijna 85 procent van hen zal de komende dagen de olympische droom uiteenspatten. Via het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) in Heerenveen kunnen maximaal negen mannen en negen vrouwen zich plaatsen voor de Olympische Spelen van Milaan in februari 2026. Gespannen blikken, strakke gezichten, schaatsers die geen zin hebben om vooraf voor de camera te verschijnen. De spanning was afgelopen dagen voelbaar in Thialf. Het OKT geeft de schaatssport eenmaal per vier jaar een aparte dimensie. Bekijk hieronder het programma van het OKT: Niet iedereen liet zich meeslepen. "Ach, het is maar een simpele kwalificatiewedstrijd", grapte Marcel Bosker, die in oktober de Nederlandse titel veroverde op de 5.000 meter. Kijken met schuin oog op matrix Dit toernooi staan er geen titels op het spel, enkel startbewijzen voor de Olympische Spelen. Zo is de winnaar van de 5.000 meter, later vandaag, meteen verzekerd van deelname in Milaan. De nummers twee en drie moeten het verdere verloop van het toernooi nog even afwachten. Dat heeft te maken met de matrix die de KNSB gebruikt bij het aanwijzen van de schaatsers. Door regels van het Internationaal Olympisch Comité mag Nederland maximaal negen schaatsers per sekse meenemen om de startplaatsen in te vullen en dus heeft de KNSB voor de vierde keer een aanwijsvolgorde laten berekenen. Bekijk hieronder een uitleg over de matrix. Bovendien mag bondscoach Rintje Ritsma één rijder per gender aanwijzen voor de massastart en bij de KNSB een verzoek indienen om schaatsers aan te wijzen met het oog op de ploegenachtervolging. Vierde kans voor N'tab: 'Vier jaar tijd gehad het een plekje te geven' Voor sprinter Dai Dai N'tab is dit OKT de vierde kans om zich voor de Spelen te plaatsen. Na de 17de plaats eind 2013, volgde een diskwalificatie in 2017 wegens twee valste starts. Vier jaar geleden werd N'tab tweede op de 500 meter, maar de KNSB besloot Sven Kramer aan te wijzen met het oog op de ploegenachtervolging. "Ik heb vier jaar de tijd gehad om het een plekje te geven en in die vier jaar is heel veel gebeurd", vertelde de sprinter in de NOS Schaatspodcast waar hij te gast was samen met de sportpsycholoog van zijn ploeg IKO-X2O, Yara van Gendt. N'tab: "De nasmaak van vier jaar geleden was naarder dan die valse start in 2013, omdat het buiten mijn macht lag. Op basis van mijn trainingen denk ik dat een toptijd nog zeker haalbaar is. Ik denk dat je rond de 34,30 moet rijden om mee te doen om de startplekken." Op de vijf kilometer keert Patrick Roest terug in competitie. De tweevoudig wereldkampioen verkeert al enige tijd in een vormcrisis en was afhankelijk van een aanwijsplaats van de KNSB om op zijn favoriete afstand te mogen starten. Op de NK afstanden eindigde hij als elfde en via de Holland Cup, een serie nationale wedstrijden, wist Roest zich niet op eigen kracht te plaatsen. Een uitgesproken favoriet voor de winst op de 5.000 meter is er niet. Bosker werd Nederlands kampioen, maar werd daarna in Salt Lake City tijdens een fietstraining aangereden en blesseerde daarbij zijn scheenbeen. Chris Huizinga en Beau Snellink presteren wisselvallig. Good-old Bergsma of jonge verrassingen? Jorrit Bergsma kan dan weer leunen op zijn jarenlange ervaring, maar is tegenwoordig meer specialist op de tien kilometer, die zondag op het programma staat. Jonge talenten als Jasper Krommenhoek en Stijn van de Bunt kwamen op de NK nog tekort om kwalificatie voor de wereldbekers af te dwingen, maar lieten in nationale toernooien en trainingswedstrijden de afgelopen weken een stijgend vormpeil zien. Bekijk hieronder de voorbeschouwing met N'tab: De vrouwen trappen het OKT vanmiddag af met de 1.000 meter. Jutta Leerdam krijgt de mogelijkheid om sportieve revanche te nemen op Femke Kok die er begin november met de Nederlandse titel vandoor ging. Leerdam kwam door de naweeën van griep en een liesblessure toen niet verder dan de derde plaats, maar won in de weken daarna wel de wereldbekerwedstrijden in Salt Lake en Heerenveen. Kok won op haar beurt de wereldbeker in Calgary en veroverde daarnaast tweemaal zilver en één keer brons. "Ik heb dit seizoen laten zien dat ik ook tot de top behoor op de 1.000 meter, dus ik hoop dat ik dat stabiele niveau kan doortrekken en dit weekend iets moois kan laten zien." Zondag komt Kok in actie op de 500 meter, waarop ze inmiddels 21 zeges op rij boekte. Daarna rijdt ze maandag als toetje ook de 1.500 meter, de afstand waarop ze op begin oktober verrassend het baanrecord in Thialf verbeterde. "Ik kwam toen fris uit de zomer en dat ging zó goed, maar ik heb me daarna niet meer met die afstand beziggehouden. Dus óf het gaat goed, of ik kom de man met de hamer heel vroeg tegen." Behalve Kok en Leerdam kent de 1.000 meter nog vele kanshebbers op een plek in de top drie met Marrit Fledderus, Isabel Grevelt, Antoinette Rijpma-de Jong en Angel Daleman. Schulting Ook Suzanne Schulting is van de partij. De drievoudig olympische kampioene shorttrack was dit seizoen nog weinig succesvol op de langebaan, maar krijgt vanmiddag de kans om het seizoen een positieve wending te geven. Op de 1.000 meter bij de vrouwen is de winnaar zeker van deelname aan de Olympische Spelen, de nummers twee en drie zijn afhankelijk van het verdere verloop van het toernooi. Zij moeten de matrix goed in de gaten blijven houden. Bekijk hieronder een voorbeschouwing op het OKT met Joy Beune, die zaterdag voor het eerst in actie komt op de 3.000 meter.

Geen kalkoen, geen kerstcadeaus, geen familie, maar gewoon op de hotelkamer een serietje kijken. Eerste kerstdag is voor de Nederlandse topschaatsers niet bepaald een feestdag. Het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) start namelijk op tweede kerstdag en dus kan er geen enkel risico worden genomen. "Mijn familie werkt natuurlijk gewoon. Als zij ziek worden of een verkoudheid oplopen, dan moeten ze mij niet aansteken", vertelt Essent-schaatser Beau Snellink enkele dagen voor het OKT. Want er staat niet zomaar iets op het spel. Van 26 tot en met 30 december willen de schaatsers zich in Thialf plaatsen voor de Olympische Winterspelen, die in februari gehouden worden. Maximaal negen mannen en negen vrouwen mogen naar Milaan. Snellink moet op tweede kerstdag meteen aan de bak op de 5.000 meter. Mondkapje Het team van de topsprinters Jenning de Boo en Femke Kok heeft het OKT-protocol de laatste weken, voor de laatste wereldbeker, al wat aangescherpt. De Boo: "Wij zaten bijvoorbeeld met mondkapje op in het vliegtuig. Zo proberen we besmettingen tegen te gaan. Een kerstdiner met de familie zit er volgens de regels van de ploeg ook niet in. Niet ziek worden is nu het belangrijkste." Kok komt op tweede kerstdag in actie op de 1.000 meter, net als onder anderen Jutta Leerdam. Bekijk het volledige programma hieronder: Het is niet voor het eerst dat schaatsers geen kerst kunnen vieren. Ze zitten wel vaker rond de feestdagen op een toernooi, maar het is nu nóg belangrijker om fit te blijven. Een griepje kan zomaar betekenen dat het hoofddoel waar al jaren naartoe wordt geleefd, uit zicht verdwijnt. "Ik vier eigenlijk al jaren geen kerst meer", vertelde Joy Beune eerder deze week. Maar dat betekent niet dat het niet gezellig kan worden. "In het hotel gaan we met het team nog wel een soort dobbelavond met cadeautjes doen. En we zullen vast met elkaar nog meer spelletjes spelen, dat soort dingetjes. Om het toch een beetje luchtig te houden. Ik ga niet de hele dag op mijn kamer zitten. Daar word je ook niet blij van." Beune is als drievoudig wereldkampioen (1.500 meter, 3.000 meter en ploegenachtervolging) de grote favoriet op de middellange afstanden. Zij komt zaterdag voor het eerst in actie op de 3.000 meter. Snellink is juist niet van plan om zijn hotelkamer af te komen. "Als mijn familie op kerstavond samen is met de vriendengroep, zit ik in het hotel een serie weg te kijken. Ik ga met mijn vriendin, Angel Daleman, Sleepers kijken. Een serie over criminaliteit. Die is goed, hoor. Maar het wordt dus voornamelijk rusten en mezelf voorbereiden op het belangrijke toernooi." Voor de 18-jarige Daleman wordt het haar eerste OKT. Dat ze daar de feestdagen voor moet opgeven, vindt ze geen probleem. "Is het heel gek als ik zeg dat ik het niet zo vreemd vind om nu niet met kerstmis thuis te zijn? Het is de eerste keer voor mij. Ik heb er wel zin in om het een keer op deze manier te doen. Er komt namelijk een superleuke wedstrijd aan en dan is het toch net even wat minder erg." En haar familie ziet ze op tweede kerstdag wel, als ze de 1.000 meter rijdt. "Dan komen ze kijken. Dat is natuurlijk supergezellig." Het is voor de een even wat meer doorbijten dan voor de ander. Maar iedereen weet dat er nu een heilig doel is dat voorrang moet krijgen. Beune: "Ik hoop dat ik die feestdagen over een paar jaar, als ik ooit stop, weer kan inhalen."

Nu de winterstop in de eredivisie is begonnen en de clubs halverwege de competitie zijn (op AZ en Excelsior na, die nog een inhaalduel moeten spelen) is het tijd om de balans op te maken. Oud-voetballers en analytici Hedwiges Maduro en Pierre van Hooijdonk laten aan de hand van drie vragen hun licht schijnen op de topclubs: koploper PSV, nummer twee Feyenoord en nummer drie Ajax. Welke speler viel op? Maduro kiest bij koploper PSV voor Ismail Saibari. De middenvelder, op dit moment in Marokko voor de Afrika Cup in eigen land, is volgens Maduro de beste speler van de eredivisie. "Zowel nationaal als Europees heeft hij veel belangrijke doelpunten gemaakt. Met als hoogtepunt de hattrick in De Kuip tegen Feyenoord. Die wedstrijd was hij echt fenomenaal." Van Hooijdonk vindt dat hij niet om Jerdy Schouten heen kan. De middenvelder speelde vooral centraal in de verdediging en was van daaruit een belangrijke pion in het aanvallende spel van trainer Peter Bosz. Met name in de opbouw was hij cruciaal. In september benadrukte Van Hooijdonk bij Studio Voetbal al de belangrijke rol van Schouten bij PSV: Bij Ajax kiest Maduro voor centrale verdediger Youri Baas. "Hij sprong er echt uit bij Ajax. Hij is stabiel. Baas scoort altijd een voldoende. Ook toen het slecht ging, was hij een van de sterkhouders en nam hij Ajax bij de hand, ook al ging dat niet altijd even goed. Zijn toegevoegde waarde zit echt in de opbouw. Daarin is hij ijzersterk." Van Hooijdonk gaat voor een aanvaller: de Belg Mika Godts. "Hij is in potentie de aantrekkelijkste speler van Ajax. Als het eruit komt, is het fantastisch om te zien, maar soms is het nog wel te grillig." Unaniem Bij Feyenoord kiezen beide analisten voor dezelfde speler: Luciano Valente. De middenvelder maakte afgelopen zomer de overstap van FC Groningen naar Rotterdam-Zuid. Maduro is onder de indruk van hoe snel Valente zich heeft aangepast. "Hij is een onbetwiste basisspeler geworden, en ook nog Oranje-international. De laatste wedstrijden mist hij wat power, maar dat is ook niet gek. Hij heeft zoveel wedstrijden gespeeld, en tussen zijn overgang door heeft hij ook nog een EK gespeeld met Jong Oranje." Over het Oranje-debuut van Valente, in november tegen Litouwen, was Van Hooijdonk eerder al zeer te spreken: "Alsof hij al een tijdje meedoet. Heerlijk. Ik vind het een héél bijzondere speler." Van welke speler werd meer verwacht? Maduro pleit vooral voor meer tijd voor nieuwe aankopen, met name als ze uit het buitenland komen. De Spanjaard Raúl Moro (23) werd voor elf miljoen euro gekocht door Ajax van Real Valladolid, terwijl Feyenoord tien miljoen euro betaalde aan FC Porto voor de Portugees Gonçalo Borges (24). Beide aankopen kunnen Maduro nog niet bekoren: "Buitenlanders hebben soms meer tijd nodig, bij Spanjaarden zie je het bijvoorbeeld vaker in Nederland. Het is ook niet niks om als jonge speler naar het buitenland te gaan." Maduro is ervaringsdeskundige, omdat hij zelf op 23-jarige leeftijd van Ajax naar Valencia vertrok. Ook daar kreeg hij de tijd om te wennen. Maduro zag Moro hoge ogen gooien op het EK onder 21 afgelopen zomer: "Hij was gewoon basisspeler bij Jong Spanje, als rechtsbuiten. Hij gaf assists en viel echt op. Dus dat kan zomaar ineens omdraaien volgend jaar." Van Hooijdonk richt zich bij Feyenoord op de aankopen in het algemeen. "Van Sem Steijn, Gaoussou Diarra, Borges en Jordan Bos had ik meer verwacht." Bij Ajax kiest Van Hooijdonk voor de Kroaat Josip Sutalo. "Die zakt nu weer door het ijs, terwijl hij vorig seizoen echt een stuk beter was en eindelijk zijn potentie liet zien." En bij PSV zijn Maduro en Van Hooijdonk eensgezind. Ryan Flamingo brak vorig jaar door, maar zit dit seizoen vooral op de bank. Met name omdat Schouten een linie naar achter is geschoven. Maduro: "Soms is het ook pech; zo'n elftal valt ineens in elkaar en het gaat lopen. En dan zit je zelf op de bank. Daar kan je niet altijd wat aan doen." Wat zijn de verwachtingen voor de tweede seizoenshelft? De kampioen is volgens beiden al bekend: PSV. De strijd om de felbegeerde tweede plaats zal spannender worden. Die levert directe plaatsing voor de Champions League op, terwijl de nummer drie kwalificatie moet spelen. Zowel Maduro als Van Hooijdonk verwacht progressie bij Ajax en Feyenoord, maar dat Feyenoord aan het langste eind trekt.

Heugelijk kerstnieuws voor Eindhoven: Joey Veerman blijft bij PSV. De 27-jarige middenvelder blijft hoe dan ook tot komende zomer bij de club uit Eindhoven. Dat maakte PSV vanmiddag bekend. De geruchten over een vertrek van de zestienvoudig Oranje-international naar de Turkse topclub Fenerbahçe werden de laatste weken hardnekkig, maar de in Volendam opgegroeide middenvelder blijft PSV "trouw", zoals de club het zelf verwoordt. 'Duidelijkheid scheppen' "Er gaan de laatste weken veel verhalen rond en we willen hiermee graag duidelijkheid scheppen", vertelt Veerman. "Ik wens iedereen een prachtig slot van 2025 toe, en vanaf het nieuwe jaar gaan wij met de hele spelersgroep alles op alles zetten om er een onvergetelijke tweede seizoenshelft van te maken." De Eindhovenaren staan ruim bovenaan in de eredivisie met elf punten voorsprong op nummer twee Feyenoord. Earnest Stewart, directeur voetbalzaken bij PSV, is blij dat Veerman voorlopig blijft. "Joey is in verschillende opzichten een heel belangrijke speler in het elftal van Peter Bosz", zegt hij. "Hij brengt kwaliteit, ervaring en leiderschap, zowel op als buiten het veld." "Met deze beslissing scheppen we duidelijkheid voor iedereen binnen de club. Het geeft rust en stelt ons in staat om vanaf de komende maand met volledige focus en ambitie verder te bouwen aan onze doelstellingen." Zo komt een eind aan een periode met veel speculatie over Veermans vertrek. Fenerbahçe, de nummer twee van de Turkse competitie, zou gebruik hebben willen maken van een afkoopclausule in het contract van de middenvelder, waardoor PSV het vertrek van Veerman deze winter niet had kunnen tegenhouden. Geruchten over een eventuele opvolger van Veerman gingen ook al snel rond. De Japanner Kodai Sano, nu middenvelder van NEC, zou in de belangstelling staan van de Eindhovenaren, voorsorterend op een vertrek van Veerman. Zo ver komt het vooralsnog dus niet: PSV houdt de belangrijke middenvelder, die al twee landstitels, twee KNVB-bekers en driemaal de Johan Cruijff Schaal won, nog zeker een half jaar in de selectie.

Het WK darts is pas halverwege, maar het befaamde eindejaarstoernooi kent al tal van verrassingen en opmerkelijke verschijningen. De kerstpauze (zaterdag gaat het WK in Londen verder) is een goed moment om de balans op te maken. Slagveld Wat als eerste opvalt: het WK is al een aardig slagveld aan het worden. Van de 32 geplaatste darters ligt meer dan de helft er na de tweede ronde uit, onder wie de als zesde geplaatste Danny Noppert. De Nederlander moest in een van de spannendste partijen tot nu toe met 3-2 het hoofd buigen voor de Engelsman Justin Hood, ondanks zijn hoge gemiddelde van meer dan 102 punten. Ook de nummers zeven (James Wade), acht (Chris Dobey) en negen (Gerwyn Price) van de plaatsingslijst zijn al uitgespeeld. De laatste werd uitgeschakeld door de Nederlander Wesley Plaisier, die dat "by far mijn grootste overwinning" noemde. Naast Price zijn met Raymond van Barneveld, Michael Smith en Peter Wright nog drie voormalig wereldkampioenen al naar huis. De gehele top vijf (Luke Littler, Luke Humphries, Michael van Gerwen, Stephen Bunting en Jonny Clayton) haalde wel de derde ronde. Publiekslievelingen Aan publiekslievelingen geen gebrek dit jaar. Neem David Munyua, bijgenaamd 'Why Not?' en dierenarts van beroep. Hij was al de eerste Keniaanse darter ooit die zich voor het WK kwalificeerde. Maar zijn optreden in Alexandra Palace werd nog opzienbarender toen hij de als achttiende geplaatste Belg Mike De Decker uitschakelde. In de tweede ronde vond Munyua zijn Waterloo tegen de Nederlander Kevin Doets. Maar de debutant die helemaal niemand meer zal vergeten is Motomu Sakai. De Japanner, die ging darten om indruk te maken op meisjes, stal eerst de show met zijn gekke opkomstdansjes, waarbij hij onder andere een kip nadoet. Om daarna ook nog verrassend de tweede ronde te halen. Helaas voor de dartfans beroofde de Zweed Andreas Harrysson Ally Pally van zijn nieuwe publiekslieveling. PDC laat volgend jaar twee Afrikaanse darters toe Dartsbond PDC heeft bekendgemaakt dat vanaf volgend jaar twee qualifiers uit Afrika mogen meedoen aan het WK. Dit jaar kon slechts één Afrikaanse darter zich plaatsen via een kwalificatietoernooi. Dat werd Munyua, die uitgroeide tot publiekslieveling. Verder voegde de 71-jarige Paul Lim een jaar toe aan zijn status van oudste WK-deelnemer ooit. De 'Singapore Slinger', in 1990 goed voor de eerste negendarter op het WK (toen nog bij de British Darts Organisation), schakelde in de eerste ronde de Zweedse Nederlander Jeffrey de Graaf uit. Maar in de tweede ronde had Lim geen schijn van kans (0-3) tegen Luke Humphries, hoewel de wereldkampioen van 2024 Lim in de derde set nog wel een leg gunde. Nog zes Nederlanders Van de 128 darters die op 11 december aan toernooi begonnen, zijn er na twee ronden nog 32 over. Daar zitten nog zes Nederlanders bij, een verdubbeling van het aantal van een jaar geleden. Het meest opvallend zijn de namen van Plaisier, Doets en Niels Zonneveld. Zij compenseren het voortijdige vertrek van de geplaatsten Noppert, Wessel Nijman en Dirk van Duijvenbode, die alle drie in de tweede ronde werden uitgeschakeld. De als de tiende geplaatste Gian van Veen, vooraf bij de bookmakers al hoog genoteerd, lijkt na twee overtuigende zeges de Nederlander met de beste vorm. Niet alleen won de pas 23-jarige Van Veen voor het eerst een partij op het WK, bij zijn zege in de tweede ronde liet hij het tot nu toe hoogste gemiddelde (108,28) van het toernooi noteren. Michael van Gerwen maakte op een andere manier de tongen los. Op voorhand keken de dartliefhebbers uit naar een clash tussen de oud-wereldkampioenen Van Gerwen en Wright in de derde ronde. Daar kwam het niet van, omdat Wright sneuvelde tegen de Duitser Arno Merk. Op de vraag of hij daardoor verrast was, zei van Gerwen tegen SkySports: "Nee, want hij speelt de laatste tijd waardeloos en ik denk dat het sowieso tijd is voor hem om op pensioen te gaan." Plaisier als eerste na de Kerst Van de zes overgebleven Nederlanders komt Wesley Plaisier na de kerstpauze als eerste in actie. Hij trapt op 27 december het middagprogramma af tegen de Pool Krzystztof Ratajski. De laatste partij van de middagsessie die dag gaat tussen Niels Zonneveld en de als vijfde geplaatste Welshman Jonny Clayton. Zondagmiddag 28 december is het de beurt aan Jermaine Wattimena, die in de derde ronde is gekoppeld aan de Schot Gary Anderson, die in 2015 en 2016 de wereldtitel greep. In de avondsessie neemt Gian van Veen het op tegen de Let Madars Razma. Drievoudig wereldkampioen Michael van Gerwen sluit de zondagavond af tegen Arno Merk, een van de vier Duitsers die de laatste 32 hebben gehaald. Maandagmiddag staat Kevin Doets als laatste van de zes Nederlanders tegenover de Engelsman Nathan Aspinall. Bij de laatste 32 zitten 15 Engelsen. Het WK darts is vanaf de derde ronde ook te volgen via een liveblog op NOS.nl en in de NOS-app.

Het Noorse biatlon is opgeschrikt door het plotse overlijden van Sivert Guttorm Bakken. De 27-jarige biatleet werd dood gevonden op zijn hotelkamer in het Italiaanse Alpendorp Lavazé, waar hij op trainingskamp was met andere Noorse biatleten. Over de doodsoorzaak is nog niets bekend. De Noorse biatlonbond meldt dat de Italiaanse politie nog onderzoek doet. De verslagenheid bij de Noorse biatleten, die toewerken naar de Olympische Spelen, is groot. "Het is heel zwaar, een zwarte dag voor het Noorse biatlon", zei bondsvoorzitter Emilie Nordskar tegen het Noorse NRK. "Dit is moeilijk voor de hele biatlonfamilie." Bakken deed vorige week nog mee bij de wereldbekerwedstrijden in Le Grand-Bornand, waar hij vijfde werd in de sprintrace. De Noor stond dertiende in de algemene wereldbekerstand en maakte grote kans om zich te plaatsen voor de Spelen van Milaan, waar hij waarschijnlijk op enkele individuele afstanden en op enkele aflossingsafstanden voor Noorwegen zou langlaufen. Biatlon en langlaufen zijn grote sporten in Noorwegen, dat op wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen altijd veel medailles wint. Bakken won in zijn carrière één keer een wereldbekerrace (15km massastart), in 2022 in Holmenkollen. In datzelfde seizoen won hij het eindklassement van de wereldbeker op de massastart. Hartproblemen Aan het eind van die succesvolle winter van 2021-2022 kwam zijn carrière plots tot stilstand wegens hartproblemen. Na een lange revalidatie was de Noor de afgelopen weken weer voor het eerst actief namens Noorwegen in de wereldbeker. De internationale biatlonunie is "diep geschokt en verdrietig door het tragische nieuws." En: "Sivert's comeback in het biatlon was een bron van grote vreugde voor iedereen in het biatlon, een inspirerende demonstratie van vechtlust en vastberadenheid." Dinsdagavond vond in de Lillehammer Church, in de geboorteplaats van Bakken, een herdenkingsbijeenkomst plaats. Teamgenoten van Bakken uitten op sociale media hun ongeloof en verdriet. 'Groot talent' "Je was een drijvende kracht. Waar iedereen opgaf, ging jij door. Sivert, je was een inspiratie", zegt olympisch estafettekampioen Sturla Holm Lægreid. "Je was terug! Op het podium, op de hoogste bergen van Noorwegen en het leven. Hoe meer je trainde, hoe meer je glimlachte. Jij was de belichaming van toewijding", schrijft olympisch estafettekampioen Vetle Sjåstad Christiansen. Ook zijn voormalig teamgenoot bij de Noren Johannes Thingnes Bø, viervoudig olympisch kampioen van Peking 2022 die in januari plots stopte, spreekt vol lof over Bakken. "Hij was een van de grootste talenten die we hadden in het Noorse biatlon. Hij lachte altijd en hij was eindelijk terug waar hij wilde zijn. Hij had nog veel te bieden in zijn carrière."